Schitteren in aanwezigheid
Coaching en training op persoonlijke ontwikkeling, presence en presenteren.
Een goed begin!
Je hebt je presentatie zorgvuldig in elkaar gezet; je weet wat je moet zeggen, hebt je slides of cuecards gemaakt, gerangschikt, misschien er nog een paar uitgehaald. Je kernboodschap is keurig geformuleerd.
Je ziet de mensen binnenkomen, of je moet nog even wachten tot je aan de beurt bent in een serie van sprekers.
En dan.
Daar sta je dan. Alle ogen op je gericht; een verwachtingsvolle blik, of zie je juist vermoeide en ongeinteresseerde uitdrukkingen in het publiek?
De moed zakt je in de schoenen, het liefst zou je ter plekke verdwijnen. BLANCO….wat was je eerste zin ook alweer? Je voelt je verlamd en begint wat te stamelen….Daar gaat je entree…
Heb je wel eens een dergelijk moment ervaren?
Niet leuk.
En daar is iets aan te doen. Om meer grip te krijgen op zo’n dergelijke situatie inspireer ik je graag: op wikihow.com vond ik een heel eenvoudig template hoe je een presentatie kunt beginnen.
Daarnaast vind je hieronder een aantal filmpjes met duidelijke (en soms verrassende) entrees.
Ken Robinson: maakt contact met het publiek door eerst kort rond te kijken; goedemorgen te zeggen, hoe gaat het? Hij geeft iets terug hoe hij het heeft gevonden, maakt vervolgens een grap (it has been great: I am leaving) en vervolgens benoemt hij verschillende aspecten die hij op dit symposium heeft gezien, die een link hebben met zijn onderwerp.
Hij maakt nog een grappig uitstapje dmv een satirische blik op zijn professie. Van hieruit maakt hij deze link naar zijn eigen onderwerp en brengt overduidelijk zijn Kernboodschap op 3.10
Dan Gilbert: start door een link te leggen tussen zijn thema: ontdekkingen in evolutie (van het brein) en de tijdsduur van deze Talk.
Arthur Benjamin: zegt wat ie doet: verklaart zijn titel. En zegt dat hij “alvorens hij gaat beginnen” eerst een vraag wil stellen aan het publiek. Hiermee betrekt hij iedereen, en kiest hij een aantal vrijwilligers uit. Hij vraagt een applaus voor hen wanneer hij ze op het podium uitnodigt. In feite heeft hij nu de ingredienten die hij nodig heeft om zijn show te kunnen beginnen.
Kare Anderson start met een onthulling over zichzelf, zonder haar naam of functie te noemen. Ze vraagt of er mensen zijn die zich hierin herkennen. Dit brengt vrijwel direct een intieme sfeer. Ze begint met praten in de “ik” vorm, wat ze al snel mengt met “we”. Dit verstevigt de verbinding met het publiek. Doordat ze op een lage comfortabele stoel zit, zit ze ook letterlijk dicht bij de mensen. Deze vorm ondersteunt helemaal dit persoonlijke onderwerp.
Kathryn Schulz neemt haar publiek mee via een verhalende schets van een voorval uit haar geschiedenis. Dit blijkt een grappig verhaal ter illustratie van haar kernboodschap. Na deze pointe geeft ze het kader van haar onderwerp; het onderzoek wat ze de laatste jaren heeft gedaan. En laat ze later in haar presentatie laat ze deze illustratie terug komen als voorbeeld.
(een mooie talk trouwens over het effect van (on)gelijk hebben en de kracht van verwondering)
Dus bij deze wat voorbeelden als het gaat om hoe te beginnen?
Schets een anekdote,
Doe een persoonlijke onthulling,
Koppel je kernboodschap aan de actualiteit van het moment (symposium) of iets uit het nieuws
Stel een vraag die je publiek aktief of betrokken maakt,
Doe een statement ,
Geef een demonstratie,
Wat werkt goed voor jou? Schrijf jouw tip hieronder, dankjewel!